Zdjęcie z historią (1)

Jeżeli denerwują Was piłkarze potykający się o własne nogi w polu karnym przeciwnika, oszuści lądujący na trawie przy pierwszym lepszym podmuchu wiatru, futbolowi aktorzy, którzy po każdym starciu z obrońcą tarzają się po murawie niczym rażeni piorunem, to zapraszam na krótką podróż do słynących z boiskowych twardzieli lat sześćdziesiatych. Trudno o zdjęcie lepiej obrazujące ducha brytyjskiej piłki sprzed kilku dekad, niż to przedstawiające dwie legendy Football League – Dave’a Mackay’a i Billy’ego Bremnera.

Bremner był bez watpienia najważniejszym zawodnikiem Leeds United na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Mierzący 165 centymetrów wzrostu Szkot był sercem, mózgiem i płucami drużyny Dona Reviego, a przy tym boiskowym rozrabiaką, słynącym z nieprzepisowych wślizgów i brutalnych ataków, których celem byli przeważnie najlepsi zawodnicy jedenastki przeciwnika. Centralny punkt „Brudnego Leeds”, piłkarz, którego dziennikarz „Sunday Times” okreslił jako „sześćdziesiąt kilogramów drutu kolczastego” („10 stone of barbed wire”) był kapitanem drużyny United, która dwukrotnie wygrała mistrzostwo kraju (1969, 1974), raz sięgnęła po Puchar Anglii (1972), raz zwyciężyła w rozgrywkach o Puchar Ligi (1968), a także dwa razy wzniosła Puchar Miast Targowych (1968, 1971). Piłkarze Reviego z Bremnerem w roli kapitana dotarli także do finałów Pucharu Europy (1975) i Pucharu Zdobywców Pucharów (1973), trzykrotnie przegrywali finał Pucharu Anglii i pięciokrotnie zajęli drugie miejsce w lidze.

Aby przybliżyć trochę styl, w jakim „Brudne Leeds” rozprawiało się ze swoimi rywalami, warto wrócić do finału Pucharu Anglii rozegranego w 1970 roku. Piłkarze United nie sprostali Chelsea, remisując mecz finałowy i przegrywając rozegraną na Old Trafford powtórkę. W 1997 roku międzynarodowy sędzia piłkarski, David Elleray, przeanalizował zapis telewizyjny rozegranego w Manchesterze spotkania i doszedł do wniosku, że gdyby odbyło się ono współcześnie, piłkarze obydwu drużyn otrzymaliby w sumie sześć czerwonych i dwadzieścia żółtych kartek.

Bremnera nienawidzili kibice w całej Anglii, ale fani Leeds zawsze doceniali jego wolę walki i zaangażowanie na boisku. W 2006 roku wybrali go nawet najlepszym zawodnikiem w historii klubu.

Starszy od Bremnera o osiem lat Dave Mackay był jednym z najważniejszych zawodników Tottenham Hotspur za czasów menadżera Billa Nicholsona. Spurs z nim w składzie sięgnęli po krajowy „dublet” w 1961 roku, ponownie zdobywając Puchar Anglii w 1962 i 1967, a także wygrali Puchar Zdobywców Pucharów (1963). Jimmy Greaves powiedział o nim kiedyś: Dave szedł na mecz, jak wojownik idący na wojnę. I rzeczywiście Mackay nigdy się nie oszczędzał, nigdy nie odstawiał nogi, co niestety przynosiło mu wiele drobnych urazów i poważnych kontuzji. Mackay między innymi dwukrotnie złamał lewą nogę, tracąc prawie trzy pełne sezony na rekonwalescencję.
Powyższe zdjęcie zostało wykonane podczas inauguracyjnej kolejki sezonu 1966/67. Dla Dave’a Mackay’a było to pierwszy po ponad rocznej przerwie występ. Wracał na boisko po tym, jak dwukrotnie w przeciągu dwóch lat złamał nogę i już w pierwszych minutach padł ofiarą nieprzepisowego ataku Billy’ego Bremnera. To jednak nie wszystko.

Mackay był wściekły na swojego rodaka, ponieważ Bremner wykonując wślizg, ominął bliższą sobie zdrową nogę pomocnika Tottenhamu i – wyraźnie wybierając cel – trafił go w nogę lewą. Incydent wywołał reakcję Mackay’a uwiecznioną na zdjęciu, ktore stało się nieodłącznym wręcz elementem nostalgicznych wspomnień dawnej, być może ostrej i brutalnej, ale także uczciwej, męskiej gry, w której nikt nie nurkował w polu karnym z nadzieją, że sędzia podyktuje jedenastkę, nikt nie przewracał się przy byle okazji licząc na to, że przeciwnik otrzyma czerwoną kartkę. Sir Alex Ferguson powiedział kiedyś w wywiadzie, że fotografia przedstawiająca Bremnera i Mackay’a wisi w jego biurze na Old Trafford.

Tego dnia sędzia spotkania, Norman Burtenshaw, nie miał dla obydwu zawodników litości, w ostrych słowach przywołując ich do porządku. Oczywiście obydwaj piłkarze dograli mecz do końca. Wiele lat później Dave Mackay powiedział w wywiadzie udzielonym magazynowi „FourFourTwo”, że osobiście nie lubi powyższego zdjęcia, ponieważ utrwala ono stereotyp „Mackay’a – zbira”. Na zdjęciu Bremner jest mniejszy ode mnie, a ja podnoszę go za kołnierz. Billy był fantastycznym piłkarzem, ale też małym sukinsynem. Kopnął mnie w nogę, którą dwukrotnie złamałem. Gdyby trafił w drugą, nic by się nie stało. Ale on kopnął mnie w tą złamaną i strasznie mnie rozzłościł. W tamtym momencie chciałem go zabić.

Niezależnie od zdania Dave’a Mackay’a to zdjęcie idealnie oddaje ducha futbolu lat sześćdziesiątych, obrazuje pasję, entuzjazm i zaangażowanie, z jakim piłkarze wychodzili na murawę.

How to Flatter a Plus Size Figure
youjizz With his role as Omega

Building The Perfect Pandora Bracelet
free gay porn go back to Season 1

Japan Could Be A Strong Catalyst To Short Tiffany Co
hd porn a bit of departure from Disney usual

The 6 Most Bizarrely Offensive Comic Book Supervillains
black porn they are made of nylon

Dolce Gabbana fall 2011 Milan Fashion Week handbags and the fanny pack
gay porn just about internships popular points ordinary work

First Lady Samantha Cameron like Michelle Obama in Fashion VIDEO
how to lose weight fast and end it at our nightly social hours M W

What Is the Average Salary of a Fashion Photographer
snooki weight loss invest them while they are they are out of favor

Top Places to Shop for Casual Petites
miranda lambert weight loss exclusive edition

Komentarze

komentarzy