Koledzy z boiska o pożegnaniu Gerrarda z Anfield

Mecz i jego wynik nie był ważny. Legenda, chłopak z sąsiedztwa, wielki gracz i rywal pożegnał się z miejscem dla siebie wyjątkowym. Jestem z Gerrardem rówieśnikiem i kiedy on wchodził do składu Liverpoolu zaczęła się era Canal + i transmisji, wtedy jeszcze Premiership. Na początku Gerrard irytował. Większość rzeczy, które pamiętam z jego początków to były głupie faule, raz na jakiś czas czerwona kartka. Młody, naładowany i zbyt porywczy na boisku. Później już był klasą samą dla siebie. Cieszę się, że mogłem oglądać go przez tyle lat, kilkukrotnie z w wysokości trybun. Kilka meczów w jego wykonaniu to po prostu lektura obowiązkowa. Jest wiele jadu i hejtu – takie czasy. Jeżeliby się głębiej zastanowić, to czym byłyby mecze z United, Evertonem i Chelsea, gdyby nie Gerrard? Tylko wielcy rywale mogą uczynić cię lepszym, nieprawdaż?! Można go nie lubić, trzeba jednak szanować za to, czego dokonał. Koniec kropka.

Pożegnanie było emocjonalne. Oczy zaszkliły się chyba każdemu na Anfield i milionom przed telewizorami. To też oddaje kim jest, był i będzie Kapitan. We erze mediów społecznościowych nie było chyba osoby, która nie skomentowałaby pożegnania Stevena z Anfield. Niektórzy pożegnali się z Gerrardem dobrym angielskim humorem.

Mario Balotelli – Jestem zaszczycony, że mogłem grać u Twojego boku. Byłem zaszczycony, kiedy zostawiałem rzuty wolne i karne dla Ciebie.

John Arne Riise – Dziękuję Ci fantastyczny kapitanie. Gerrard nie był tylko graczem. Był najlepszym graczem, u boku którego grałem. Największy zawodnik, jakiego Liverpool kiedykolwiek miał. Jestem zaszczycony, że miałem okazję grać z legendą przez siedem lat. Wygrałem z nim Champions League, nawet jeśli myśli, że to on wygrał ją dla nas.

Joey Barton – Jednym z największych osiągnięć, którego nie można nie zauważyć jest to, że on przez te wszystkie lata miał taką samą fryzurę. Musisz być twardy, żeby ignorować trendy przez dekady. Największym komplementem, jaki mogę mu podarować jest to, że będę opowiadać o nim wnukom. Każdy mówi o lojalności wobec klubu. Spójrzcie na jego lojalność w stosunku do swojego  fryzjera.

Trzej panowie polecieli dobrą nutką humoru w ten sentymentalny wieczór.

Daniel Sturridge – Wielki gracz. Szkoda, że nie mogłem zagrać u jego boku w tym meczu. Bardzo wiele mnie nauczył. Zawsze mogłem do niego przyjść i się poradzić. Człowiek przy takim gościu wie, że może na niego liczyć. Bez niego będzie pusto i już mi go brakuje. Powodzenia.

David Beckham – Pan „Loyalność”. Wielki rywal, przyjaciel, partner.

Caroline Wozniacki wielka fanka the Reds wrzuciła na Instagram zdjęcie w koszulce Liverpoolu z autografem Gerrarda.

Tim Cahill, były gracz Evertonu, który niejednokrotnie ścierał się z Gerrardem podczas derbów – Cieszę się, że mogłem zagrać przeciwko niemu. To była prawdziwa przyjemność widzieć pasję z jaką grał w meczach derbowych. Tak, on jest „czerwony”, a ja zawsze będę „niebieski”, ale mam do niego wielki szacunek. The Reds nie będą takim samym zespołem bez niego.

Asmir Begovic, bramkarz Stoke – Fantastyczna kariera. Dla mnie najlepszy gracz PL.

Alan Shearer – Są dobrzy gracze, później wielcy gracze. To jeden z największych graczy naszej generacji.

To tylko kilka komentarzy ludzi związanych z angielską piłką. Każdy może napisać coś od siebie. Dla mnie finał z 2005 roku był najlepszym, najbardziej dramatycznym meczem, jaki w życiu widziałem. Pamiętam dokładnie, gdzie i z kim go oglądałem, jakie piwko popijałem, jak skakaliśmy po karnym obronionym przez Dudka. Pamiętam nawet pierwszą tapetę, którą ściągnąłem na telefon z Gerrardem wznoszącym puchar pomimo tego, że od zawsze kibicowałem QPR. Gerrard to kawał historii i naszej pasji, jaką jest angielski futbol.