Początek eliminacji, czyli wygłodniały Kanonier ma sprawy do załatwienia

Wczoraj Robert Lewandowski i reszta naszych Orłów udanie rozpoczęła eliminacje do Mistrzostw Europy 2016, nie dając żadnych szans debiutantom z Gibraltaru. To łagodnie mówiąc było do przewidzenia, każdy o tym fakcie słyszał, ale daleko nam do euforii i z niecierpliwością czekamy na starcie z obecnymi Mistrzami Świata.

We wtorek natomiast swoją przygodę z faza eliminacyjną rozpoczyna inna ekipa z podobnymi do naszych nadziejami i aspiracjami, a mianowicie reprezentacja Walii. Wybrałem akurat tą reprezentacje, gdyż fascynuje się Premier League, a taki Aaron Ramsey zdecydowanie jest jedną z jej wizytówek.  Walia jest jedną z czterech części składowych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii, piłkarsko co wydaje się najistotniejsze krótko mówiąc zawsze w cieniu Anglii, czy nawet Szkocji, której w przeszłości zdarzało się grać na wielkich turniejach. Walia natomiast ostatni piękny futbolowy epizod zaliczyła ponad pół wieku temu, w 1958 roku drużyna Jimmy’ego Murphy’ego zagrała na Mundialu, którego gospodarzem była Szwecja. To wszystko nie jest istotne, nie można przecież żyć przeszłością, chociaż gdy czasami ogląda się studia przedmeczowe w naszym kraju może się wydawać, że tą prawdę nie wszyscy wprowadzają w życie.

Do rzeczy, owa przeszłość piłki w kraju Cymru wcale nie była taka szara jak się może wydawać, gdyż o historii, którą tworzyli m.in. Ryan Giggs, czy Ian Rush. Pierwszy z nich żywa legenda Manchesteru United, o drugim kibice zasiadający na słynnej „The Kop” jeszcze długo będą pamiętać. Zestawienie może trochę antagonistyczne, tak samo jak fakt, że takim fachurom nie udało się doprowadzić narodowej reprezentacji do jakiegoś istotnego wyniku na arenie międzynarodowej.

W tych eliminacjach ma być inaczej, Walijczycy chcą dostać bilety do Francji, ale dlaczego teraz ma się udać? Chris Coleman ma w swojej talii kilka dobrych argumentów. Zacznijmy jednak od przeszkód, które ta młoda reprezentacja ma do pokonania. Walijczycy o prawo startu w Mistrzostwach Europy powalczą z Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Izraelem, Cyprem i Andorą. Kolejność jak najbardziej nie jest przypadkowa. Na którym miejscu umieściłbym Garetha Bale’a i kolegów, gdybym miał wróżyć z fusów? Szczerze mówiąc nie wiem. Na pewno ważny będzie start, jutro czeka ich sprawdzian z Andorą, której reprezentanci nie położą się przecież przed Walijczykami. Trzeba będzie powalczyć o obligatoryjne 3 punkty, a następnie dać z siebie wszystko w październikowych spotkaniach z zawsze groźną i nieustępliwą Bośnia i Hercegowiną oraz Cyprem. Wtedy szansę tej reprezentacji będzie można ocenić realnie.

Kilka słów od Chrisa Colemana przed meczem otwarcia z Andorą : Belgia I Bośnia to dwa najlepsze zespoły, a za nimi znajdują się kolejne cztery, ale wierzę, że jesteśmy w stanie wywierać presję na te dwie ekipy. Nie chce myśleć o możliwości gry w play-offach, naszym celem powinna być pierwsza dwójka.

Optymistyczne nastawienie, walijski szkoleniowiec zapowiada walkę o awans, dlatego postanowiłem się przyjrzeć, jakimi wojownikami dysponuje. Oczywiście Gareth Bale, przynajmniej dla mnie absolutny top, piłkarz o potencjale bycia nie gorszym niż jego kolega z Realu Cristiano Ronaldo. Strzelił już dla reprezentacji 12 bramek, w tych eliminacjach powinien ich trochę dołożyć, przeciwko Andorze może zagrać, jako napastnik, przynajmniej tak wynika z zapowiedzi Colemana. Aaron Ramsey, drugi as w walijskiej talii, zdecydowanie nie mniej ważny niż Gareth, piłkarz kompletny, ulubieniec graczy Fantasy Premier League, nie raz ratował już Wengera i spółkę. Ramsey ma w sobie to coś, serce i mentalność zwycięzcy. Przyglądając się reszcie zespołu, dla każdego fana ligi angielskiej takie nazwiska jak Joe Allen, Ashley Williams, Ben Davies, czy James Collins nie są anonimowe. Ta drużyna ma potencjał!

Oddajmy głos samym zainteresowanym. Ramsey nie ma szans na podobny sukces jak jego koledzy z Arsenalu, czyli Mesut Ozil, Per Mertesacker i Lukas Podolski i nie sięgnie po najwyższe trofea reprezentacyjne, ale pełen pasji opowiada o czekającym go wyzwaniu: Wiemy wszyscy, że to nie jest jedyna okazja na przestrzeni kilku lat do pokazania jak rozwinęliśmy się jako zespół, ale na pewno jest to ogromna szansa. Może nie wszyscy podzielają tą ekscytację i brakuje im pewności co do tego, że teraz może być inaczej. Potrzebujemy wsparcia, potrzebujemy, żeby ludzie uwierzyli w nas tak samo jak my w siebie wierzymy.

Natomiast Bale dodaje: Czujemy, że mamy dobry zespół, że możemy grać fajną piłkę, teraz trzeba to pokazać na boisku, wykonując swoją robotę.

Święte słowa, nastawienie bojowe. Każdy początek daje nowe nadzieje. My, jako Polacy oraz jako miłośnicy futbolu znamy to bardzo dobrze. Może to, co dzieje się lub będzie się działo z reprezentacją Walii nie jest jakoś nadmiernie interesujące, ale fakt, że tacy piłkarze jak Bale, czy Ramsey mogą nigdy nie zaistnieć w piłce reprezentacyjnej już jest. Możemy być świadkami przełamania, czegoś bez precedensu. Nowa formuła kwalifikacyjna to wielka szansa. Z całego serca pragnę, żeby nasza reprezentacja do Francji pojechała, czemu dobrze nie życzyć również Walijczykom? W grupie B optymistycznym dla mnie scenariuszem będzie awans Belgów ( trochę ich biega po boiskach Premier League ) oraz właśnie Walii.  Oczywiście nie zmuszam nikogo do obejrzenia jutrzejszego meczu z Andorą, to nie zapowiada się raczej na niezapomniane widowisko. Pewne jest jednak to, że przed Ramsey’em i spółką wielka szansa na wyjście z cienia, w którym ich narodowa reprezentacja znajduje się nieprzerwanie od 1958 roku.

/Czarek Laskowski/