Przerwa reprezentacyjna – przekleństwo czy błogosławieństwo?

Bardzo często słyszymy, że trenerzy z utęsknieniem wyczekują dwutygodniowej przerwy w rozgrywkach, chcąc wykorzystać ten czas na poprawę gry swojej ekipy. Niestety dla nich, nie zawsze mają taką możliwość. Nierzadko włodarze klubów decydują się wówczas na zmiany na stanowisku trenera pierwszej drużyny, aby dać szkoleniowcom niezbędny czas na poznanie zawodników i dopracowanie niektórych elementów gry. W trwającym sezonie, podczas październikowej przerwy, na taki ruch zdecydowali się działacze ,,Niebieskich”, zatrudniając Waldemara Fornalika w miejsce Jana Kociana. Jak wiele dla ekstraklasowych klubów znaczy 14 dni spokojnych treningów pokazują wyniki ostatnich dwóch kolejek.

Mianem beneficjentów minionej przerwy na rozrywki międzynarodowe można określić Wisłę Kraków i Koronę Kielce. ,,Biała Gwiazda” przed październikowymi spotkaniami reprezentacji Polski z Niemcami i Szkocją, znajdowała się w poważnym kryzysie, przegrywając cztery kolejne spotkania i nie strzelając przy tym bramki. Dwutygodniowa pauza w rozgrywkach pozwoliła podopiecznym Franciszka Smudy dojść do takiej formy, że odprawili oni Górnika Zabrze z bagażem pięciu bramek w obecności 3 tys. widzów przy Roosevelta. Tydzień później po niesamowitej pogoni Wiślacy pokonali niewygodne dla nich Podbeskidzie. Wcześniejsze doniesienia mediów dotyczące zwolnienia ,,Franza” można już uznać za nieaktualne.

Dużą dozą cierpliwości, jak na polskie warunki wykazywano się w Kielcach, gdzie mimo fatalnej postawy Korony, nie doszło do zmiany szkoleniowca. Obecnie nikt raczej nie żałuje wcześniejszej decyzji o zatrudnieniu byłego szkoleniowca Zawiszy Bydgoszcz. Zaszły istotne zmiany in plus (przynajmniej jeśli chodzi o dorobek punktowy). Korona, która po 11 kolejce miała na swoim koncie zaledwie siedem ,,oczek”, potrafiła zatrzymać Lecha, ratując cenny remis w końcówce i zdobyć trzy punkty w Chorzowie. Wydaje się, że Kielczanie zaczynają odbijać się od dna, choć styl jaki prezentują nadal daleki jest od ideału i drużynę Ryszarda Tarasiewicza nadal czeka dużo pracy.

Zupełnie inne nastroje panują w Zabrzu. Wspomniany mecz z Wisłą, był szansą dla Górnika na objęcie fotela lidera, jednak podopieczni… dyrektora sportowego Roberta Warzychy zostali brutalnie sprowadzeni na ziemię. Samopoczucia na pewno nie polepszyła wyjazdowa porażka z GKS-em Bełchatów, poniesiona w kontrowersyjnych okolicznościach (sędzia Mariusz Złotek nie uznał prawidłowo zdobytej bramki). Bilans bramkowy 0-6
z ostatnich dwóch spotkań mówi bardzo wiele, a przecież jeszcze na początku października kibice Górnika zgotowali gorące powitanie swoim ulubieńcom po wygranych 102. Wielkich Derbach Śląska w Chorzowie.

W euforycznych nastrojach na reprezentacyjną przerwę udawali się piłkarze Piasta, pokonując w Gliwicach Legię 3:1. W pięciu kolejkach poprzedzających występy ,,Biało-Czerwonych” w el. ME podopieczni Angela Pereza Garcii wywalczyli aż 12 pkt. Kamil Wilczek
i spółka z nadzieją mogli zatem wypatrywać spotkań ze Śląskiem i Jagiellonią. Zarówno Wrocławianie jak i Białostoczanie nie dali żadnych szans podopiecznym byłego zawodnika Realu Madryt. Niemal pewne jest, że ewentualna porażka w Bielsku-Białej, na nowo rozpocznie dywagacje odnośnie przyszłości Hiszpańskiego szkoleniowca.

Mając na uwadze tak diametralne wahania formy zespołów, jakie zaszły w bieżących rozgrywkach, postanowiłem się przyjrzeć czy podobna sytuacja nie jest tylko odosobnionym przypadkiem. Pod lupę wziąłem październikową przerwę reprezentacyjną w trzech ostatnich sezonach.

Sezon 2013/2014

Zawisza przed przerwą na mecze reprezentacji ze Słowacją i Irlandią przegrywa dwa mecze: na własnym obiekcie z Koroną 0:1 i wyjazdowe spotkanie w Zabrzu 2:3. Po dwóch tygodniach ogrywa u siebie niepokonaną na ten moment Wisłę, a następnie idzie za ciosem – pokonuje Śląska we Wrocławiu 2:1 i Legię przed własną publicznością 3:1. Bydgoszczanie odnieśli więc trzy zwycięstwa w meczach z największymi polskimi firmami.

Na drugim biegunie znajduje się Widzew, który po zwiastującym zwyżkę formy rozgromieniu Lechii 4:1, po dwutygodniowej pauzie notuje trzy kolejne porażki: z Zagłębiem, Cracovią i Wisłą.

Sezon 2012/2013

W czterech kolejkach poprzedzających przerwę na rozgrywki międzynarodowe Pogoń Szczecin zdobyła osiem punktów. pokonując Wisłę i Widzew oraz w spotkaniach z Lechem i Jagiellonią dzieląc się punktami. Po upływie dwóch tygodni nie zdobywa ani jednego punktu w starciach z Legią, Koroną i Śląskiem.

Po sześciu kolejkach spotkaniach bez wygranej Białostoczanie przechodzą istną metamorfozę. Stają się drużyną niepokonaną w ośmiu kolejnych meczach, pokonując m.in. 2:1 Legię przy Łazienkowskiej.

Sezon 2011/2012

Korona Kielce sensacyjnie lideruje naszej Ekstraklasie po dziewięciu kolejkach, mając na koncie pięć zwycięstw i cztery remisy. Po spotkaniach reprezentacji Franciszka Smudy z Koreą Południową i Białorusią notuje trzy kolejne porażki: z Lechem, Zagłębiem i ŁKS-em.

Inna sytuacja ma miejsce w Bełchatowie. ,,Brunatni” nie potrafią zdobyć kompletu punktów od siedmiu ligowych kolejek. Pierwsze spotkanie po meczach reprezentacji przypada na tryumf nad Śląskiem Wrocław, który w tamtym sezonie zdobywa mistrzostwo Polski.

Można więc wysnuć wniosek, że reprezentacyjna przerwa z pewnością nie jest sprzymierzeńcem ekip, które notują dobre wyniki. Dla trenerów, którzy zmuszeni są poprawić grę swoich podopiecznych taka przerwa zdaje się być często lekarstwem. Okazuje się, że dobrzy szkoleniowcy potrafią w dwa tygodnie całkowicie zmienić oblicze swojej drużyny. Czy znaczy to, że zespoły przechodzące kryzys po październikowej przerwie, mimo dobrej wcześniejszej dyspozycji, nie posiadają na ławce trenerskiej odpowiednich fachowców? Tak daleko, nie odważyłbym się wysuwać wniosków.

/Adrian Kwiecień/

then mix in the sour cream and orange zest
quick weight loss Catering the desires of gadget freaks