Transfer roku? Wielki comeback do Bundesligi!

Jak co roku do samego początku września kibice na świecie ekscytowali się wielomilionowymi transakcjami między klubami. W tegorocznym okienku transferowym mieliśmy niebywałą ilość spektakulárních wzmocnień. Wybuchowy SuperMario w perfekcyjnej układance Brendana Rodgersa, Sanchez na Emirates, kolumbijska supergwiazda Mundialu w Madrycie, ofensywa transferowa upokorzonego zeszłymi rozgrywkami Manchesteru United. Właśnie z Czerwonymi Diabłami związana jest najbardziej korzystna transakcja sezonu Summer 2014. Nie mówię tu o Tomie Cleverly’u, którego odejście to jedno z największych wzmocnień na Old Tratford. Mówię o powrocie Shinji’ego Kagawy do Bundesligi.

Zdaję sobie sprawę, że wiele osob może się ze mną nie zgodzić, lecz tą tezę można w bardzo prosty sposób obronić.

Po pierwsze: cena. 6 milionów funtów?! Poważnie? Za zawodnika tej klasy zapłacono trzynaście razy mniej niż za Jamesa Rodrigueza. Oczywiście, kolumbijska dycha pokazała w Brazylii nieprzeciętne umiejętności, jednak Kagawa jeszcze ponad rok temu był uważany za jednego z najlepszych playmakerów świata. Fakt, że nie odnalazł się w Premier League nie znaczy, że Kagawa stracił coś ze swoich atrybutów. W czasie treningów w Manchesterze z pewnością utrzymał wysoką formę fizyczną.

Po drugie: jakość. Skoro już jesteśmy przy umiejętnościach, warto kilka z nich wymienić. Genialny drybling. Prawa noga, którą Japończyk pewnie bez problemu żonglowałby trzema piłeczkami tenisowymi jednocześnie. Ponadto, Kagawa nie wziął za przykład swojego byłego kolegi z zespołu Antonio Valencii i w razie możliwości bez problemu zagra lewą stopą. Zmysł do gry kombinacyjnej. Szybkość, zwinność, zwrotność. Z takimi warunkami fizycznymi jakie ma Shinji, kilka bramek strzelonych głową także musi robić wrażenie.

Po trzecie: znajomość terenu. Kagawa w Dortmundzie traktowany jest jak bóg. Każde jego dotknięcie piłki kwitowano burzą braw na Signal Iduna Park. Nie bez powodu. 21 bramek w dwóch sezonach Bundesligi, dwie patery dla najlepszej drużyny w Niemczech, dodatkowo podwójna korona w 2012 roku. W ostatním swoim meczu w żółto-czarnych barwach, Japończyk zdobył gola i walnie przyczynił się do zdemolowania wielkiego Bayernu aż 5-2 w finale Pucharu Niemiec. To chyba wystarczy, prawda?

Po czwarte: ustawienie zespołu przez trenera. Juergen Klopp preferuje grę z jednym wysuniętym graczem na szpicy. Na początku przygody Kagawy na Signal Iduna Park Japończyk asystował Barriosowi, potem Robertowi Lewandowskiemu. W Manchesterze Shinji nie miał szans grać na swojej ulubionej pozycji. Sir Alex Ferguson preferował 4-4-2 z zabójczym duetem Rooney-RVP. Kagawa musiał szukać miejsca na skrzydle, gdzie czuł się tragicznie i nie był w stanie wygrać rywalizacji nawet z tak beznadziejnie przeciętnymi zawodnikami jak Ashley Young czy wcześniej wspomniany Valencia. Zeszłosezonowej układanki Davida Moyesa nie rozumiał nawet sam David Moyes, a co dopiero zawodnicy. Teraz United przeszło gruntowną przebudowę, a Louis van Gaal ustawia swój zespół ukochanym holenderskim 3-5-2. Kagawa zwyczajnie nie może się odnaleźć w ustawieniu innym niż 4-2-3-1, dlatego na Old Tratford mu nie wyszło.

Po piąte: status gwiazdy. BVB osiągało spektakularne sukcesy przede wszystkim dzięki pracy trenera, lecz również dzięki indywidualnościom. Tercet Kagawa-Lewandowski-Goetze dał Dortmundowi podwójną koronę. Po odejściu Kagawy na jego miejsce sprowadzono Marco Reusa i drużyna z Signal Iduna Park doszła do finału Ligi Mistrzów. W zeszłym sezonie Borussia wyraźnie ustępowała Bayernowi, głównie przez utratę Goetzego właśnie na rzecz Bawarczyków. Zarówno za niego, jak i za Roberta Lewandowskiego sprowadzono dobrych zawodników, lecz nie klasy światowej. Augameyangowi bliżej do chimerycznego Gervinho niż genialnego Robbena. Immobile to nie Mandżukić, a Mkhitarian na pewno w zeszłym sezonie nie zbliżył się chociażby do poziomu Reusa. Kagawa pokazał, że bez problemu wejdzie na najwyższy poziom w lidze niemieckiej.

Juergen Klopp i dyrektor sportowy Michael Zorc już przyzwyczaili nas do ubijania genialnych interesów. Sprowadzenie Kagawy zdecydowanie stawia walkę o mistrzostwo Niemiec w zupełnie innym świetle. Miejmy nadzieję, że Japończyk naruszy hegemonię Pepa Guardioli i jego drużyny z Alianz Arena i jego genialna gra sprawi, że będziemy emocjonować się walką o tytuł najlepszej drużyny w Niemczech aż do maja!