Ernest Wilimowski vs Robert Lewandowski

Robert Lewandowski dzięki czterem trafieniom w meczu eliminacji mistrzostw Europy z Gibraltarem awansował na ósme miejsce w klasyfikacji najskuteczniejszych reprezentantów Polski w historii (23 bramki). Napastnik Bayernu Monachium przeskoczył w zestawieniu Ernesta Wilimowskiego, który dla dla biało-czerwonych zdobył 21 bramek. Z tej właśnie okazji pragniemy przypomnieć postać legendy Ruchu Chorzów!

Ernest Wilimowski dla reprezentacji Polski trafił 21 razy w 22 spotkaniach (1924 dni 5 lat i 3 dni)! Dla porównania Robert Lewandowski potrzebował do wyrównania tego osiągnięcia 61 spotkań, 2188 dni, 5 lat, 11 miesięcy i 27 dni!

22-krotny reprezentant Polski to jeden z najlepszych piłkarzy okresu międzywojennego. Niestety wybuch wojny przerwał jego fantastyczną karierę. Co prawda futbol uratował mu życie, przeżył. Wojnę przetrwał jako Niemiec i kosztem gry dla III Rzeszy. Mimo, iż do podpisywania Volkslisty zachęcał Rząd Polski na Uchodźstwie (w celu zapobiegnięcia zagładzie narodu w Polsce) to w naszym kraju został wyklęty, zapomniany, ZNISZCZONY! Dopiero teraz w Polsce postrzegamy go jako sportowca, a nie kolaboranta.

Cztery gole na Mundialu

Był 5 czerwca 1938 roku o godzinie 17:30 w Strasburg rozegrane zostało spotkanie 1/8 finału Mistrzostw Świata. Z jednej strony debiutująca na MŚ reprezentacja Polski, z drugiej Canarinhos, którzy francuski turniej zakończą na podium. Dwóch piłkarskich geniuszy – Leônidas da Silva (Brazylijczyk zwany Czarnym Diamentem, który reprezentacyjną karierę zamknął na 37 bramkach w 37 spotkaniach!) i Ernest Wilimowski.
Pierwszą bramkę na Stade de la Meinau w 18 minucie zdobył grający w Flamengo gwiazdor Brazylijczyków. 5 minut później z rzutu karnego podyktowanego po faulu na Wilimowskim wyrównał Fryderyk Scherfke (pierwsza bramka Polaków na MŚ). Jednak jeszcze do przerwy Romeu i José Perácio znajdują sposób na polską obronę i wyprowadzają Brazylię na prowadzenie 3:1. Tymczasem po przewie..

„Jakby kierowała nim za kulisami ręka najsprawniejszego reżysera, obeznanego z psychiką tłumu, dyrygującego kontrastowymi efektami”
napisze o Wilimowskim Przegląd Sportowy.

Czarował publiczność, wbił dwa gole (53′ i 59′) i na tablicy pojawił się remis 3:3! Kiedy wydawało się, że Wilimowski skonstruuje kolejną bramkową okazje błąd popełnił Edward Madejski i po strzale Perácio piłka wylądowała w polskiej bramce. Nie załamało to Eziego i Biało-czerwonych! W 89 minucie efektownie wyrównał na 4:4! Dogrywka to było niestety wszystko na co stać było tego dnia Polaków. Mimo, iż Ezi po raz czwarty pokonał pokonał Batataisa (Jako pierwszy na Mistrzostwach Świata zdobył cztery bramki w jednym spotkaniu!!!), w dogrywce musiał uznać wyższość  zdobywcy dwóch bramek (93′ i 104′) Leônidas. Brazylijczyk z 7 bramkami został ostatecznie królem strzelców Mundialu! Po meczu Martim Mércio da Silveira – kapitan reprezentacji Brazylii powiedział: „Jak wrócę do Brazylii i ktoś mi powie, że Polska nie umie grać to mu plunę w twarz. Polacy mają gracza, który wart jest złota, a jest nim Wilimowski”. Reporter gazety Les Dernieres Nouvelles de Strasbourgu zatytułował relacje z tego spotkania: „Kto tego nie widział – wiele stracił”.

Ta ostatnia niedziela

Jest 27 sierpnia 1939 roku do Warszawy przyjeżdża reprezentacja Węgier (wicemistrzowie świata z 1938 roku). Na przedmieściach stolicy właśnie kopano rowy przeciwlotnicze. Większość kibiców przybyła w mundurach, inni z maskami przeciwgazowymi i kartami mobilizacyjnymi w kieszeniach. Tak! Wojna jest o krok.

Tymczasem na mecz spóźnia się jedynie nasz bohater. Jak twierdzą wtajemniczeni, w nocy poprzedzającej mecz zabalował i zasnął na stole bilardowym w jednej z knajp.  Ale to nic. Wszyscy wiedzą, że Ezi lubi się napić, a na boisku i tak będzie najlepszy. Oprócz lewego łącznika z Chorzowa na płytę stadionu Wojska Polskiego trener Józef Kałuża i były piłkarz Arsenalu – Alex James (zaproszony do konsultacji) posyłają do gry przede wszystkim doświadczonych graczy pochodzący ze Śląska: Edmunda Giemsa, Wilhelma Górę, Leonarda Piontka, Pawła Cyganka i dwóch Ewaldów: Dytko i Cebulę (to jedyny polski piłkarz, który w reprezentacji narodowej grał przed i po wojnie).
Od pierwszego gwizdka sędziego to Węgrzy ruszyli do zdecydowanego ataku i  już po 33 minutach prowadzili 2:0. Jednak to wszystko na co pozwolili im tego dnia Polacy. Jeszcze przed przerwą Ezi strzałem z dystansu zdobył kontaktowego gola. Druga połowa należała już tylko do niego. Najpierw w 64 minucie po solowym rajdzie wyrównuje stan meczu na 2:2! Chwilę później jest faulowany w polu karnym, a „jedenastkę” na gola zamienia Piontek (po wojnie Piątek). W 75 minucie było po meczu! Ośmieszył węgierską obronę i wtoczył piłkę do pustej bramki! Triumfuje i irytująco się uśmiecha. Po końcowym gwizdku kibice zniosą go z boiska na rękach i na chwilę zapomną o nadchodzącym niebezpieczeństwie..

To był jego ostatni mecz w biało-czerwonych barwach. 5 dni później wybuchła wojna. Wszystko się z zmieniło. Podpisał volkslistę by grać w reprezentacji III Rzeszy (choć dopiero w 1941 roku) już jako Ernst Willimowski.

Dla reprezentacji Niemiec w 8 spotkaniach zdobył aż 13 bramek! I ze średnią 1,63 gola na mecz jest najskuteczniejszym niemieckim piłkarzem w historii (Gerd Mueller 1,10, Uwe Seeler – 0,60, Karl-Heinz Rummenigge – 0,47, Juergen Klinsmann – 0,43 gola na mecz)!

^{ERNST WILLIMOWSKI NA ZDJĘCIU PIĄTY Z PRAWEJ}

Ofiara historii

Gdy strzelał bramki Brazylii na MŚ miał niespełna 22 lata! Talent o najwyższej skali nie tylko polskiej, nawet nie europejskiej, a światowej! W błyskotliwej karierze przeszkodziła mu niestety II Wojna Światowa, która nie dość, że zastopowała jego karierę to jeszcze skasowała dotychczasowe dokonania dla Polski! Został wymazany z historii polskiej piłki, w której był przecież najjaśniejszą postacią. Potępiony i skazany na zapomnienie. Czy słusznie? Niech każdy sobie na to odpowie. Jeszcze przed wojną strzelił 10 bramek w ligowym meczu Ruchu z Unionem Touring Łódź, a Przegląd Sportowy napisze: „Gra Wilimowskiego nie była bez zarzutu. Było w niej za dużo cyrkowych sztuczek i za mało pomocy sąsiadom, na czym stracił dobrze grający Wodarz”. Czy to jest normalne? Już wtedy pochodzący z Katowic Ernest Wilimowski był sądzony za to, że sam o sobie mówił: „Jestem Górnoślązakiem„. Nie Polakiem, nie Niemcem, a Górnoślązakiem! Bo Górny Śląsk to takie specyficzne miejsce. Mieszanka kultur. Czy to jego wina? Tam się urodził i żył. Miał podwójne obywatelstwo i chciał przeżyć. Osądźcie go sami. 21 bramek z Orzełkiem na piersi nikt mu jednak nie zabierze!

Statystyki w reprezentacji Polski

Debiut w kadrze: 21.05.1934 
mecz towarzyski z Danią 2:4 miał wtedy 17 lat i 332 dni
Premierowy gol w kadrze: 23.05.1934 
mecz towarzyski z Szwecją 2:4 (drugi mecz w Reprezentacji)
Ostatni gol w kadrze: 27.08.1939 
mecz towarzyski z Węgrami 4:2 (22 mecz w Reprezentacji)
Ostatni mecz w kadrze: 27.08.1939 
mecz towarzyski z Węgrami 4:2
Czas trwania kariery reprezentacyjnej: 1924 dni
Minuty na boisku:	        2002'
Mecze ogółem:	                22
Pełne mecze (90'):	        21
Mecze rozpoczęte na ławce:	0
Mecze zakończone na ławce:	1
Bramki zdobyte ogółem: 	        22
Średnio bramka raz na:  	96 min.
Skuteczność                     0,95 gola na mecz
Najlepszy kwadrans:             46' - 60'(5 bramek)
Bramki z karnego: 	        1
Bramki samobójcze: 	        0
Żółte kartki:            	BRAK
Czerwone kartki: 	        BRAK

Fakty, mity, ciekawostki

• Ernst Otto Prandella urodził się 23 czerwca 1916 roku w należących wówczas do Niemiec Katowicach,
• Obywatelem Polski stał się w 1922 roku, kiedy Górny Śląsk przyłączono do naszego kraju,
• Słabo mówił po polsku,
• Nazwisko Wilimowski przejął po drugim mężu matki, który zaadoptował go w wieku 13 lat,
• Jego pierwszym klubem był FC Kattowitz, którego czarno-białe stroje nawiązywały do barw Prus,
• W wieku 17 lat przeszedł do Ruchu Wielkie Hajduki (dzisiejszy Ruch Chorzów) za 1000 zł,
• 29 kwietnia 1934 pierwszy gol. miał wtedy 17 lat, a jego Ruch wygrywa z Wisłą Kraków 4:1,
• Po porażce Ruchu z Cracovią 0:9 (cała drużyna Ruchu była pijana po zdobyciu MP) zawieszono go na sześć tygodni (ominęły go IO w Berlinie na których Polska zajęła IV miejsce (2:3 z    Norwegią),
• Jego ulubionym trunkiem były likiery,
• Zdobył dla Ruchu Wielkie Hajduki (dzisiejszy Ruch Chorzów) 112 bramek w 86 meczach (był królem ligowych strzelców w 1934 i 1936),
• Między innymi dzięki niemu chorzowski Ruch świętował cztery tytuły Mistrza Polski (1934, 1935, 1936 i 1938),
• Jesienią 1937 roku dostał propozycję gry w Racingu Paryż (za podpis pod kontraktem oferowano 15 tysięcy franków, a miesięcznie miał zarabiać bajeczne jak na tamte czasy 700 złotych).
• Jako pierwszy na Mistrzostwach Świata zdobył cztery bramki w jednym spotkaniu,
• Podobno jeszcze we Francji (1938r.) podpisał kontrakt z jednym z brazylijskich klubów (transfer odwołano).
• 56 lat później Oleg Salenko (zagrał zaledwie  18 minut w barwach szczecińskiej Pogoni w 2000 roku) pobił rekord Wilimowskiego z Strasburga,
• Jako jedyny zdobył 10 bramek w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce (z Union-Tourning Łódź 12:1, 21 maja 1939),
• W 1951 roku ożenił się z Klarą Mehne, z którą miał czworo dzieci.
• W debiucie dla III Rzeszy zdobył dwa gole, w tym jeden już w 3. minucie gry,
• 16 sierpnia 1942 zagrał w Bytomiu w meczu Niemcy – Rumunia 7:0, zdobył jedną bramkę.
• w 1942 roku w barwach TSV 1860 Monachium zdobył Puchar Niemiec po wygranym finale z Schalke 04 Gelsenkirchen 2:0 (zdobył pierwszą bramke),
• Zdobył 13 goli w 8 występach dla reprezentacji Niemiec,
• 1 stycznia 1944 roku po raz ostatni zagrał na Śląsku. O godz. 13:57 strzelił swą ostatnią bramkę dla śląskiego klubu (1FC Kattowitz – Vorwaerts Rasensport Gleiwitz 3:4),
• Brak powołania na finały w 1954 roku, gdy Niemcy sięgnęli po pierwszy w historii tytuł, traktował jako największe rozczarowanie w życiu,
• Buty na kołku zawiesił dopiero w wieku 43 lat,
• Miał sześć palców u prawej stopy, co jak sam twierdził przynosiło mu szczęście na boisku,
• Matka Wilimowskiego za romans z rosyjskim żydem trafiła do obozu w Auschwitz, Ezi użył wtedy znajomości z Hermann Grafem by ją uratować,
• Nigdy już nie wrócił na Górny Śląsk, choć wielokrotnie podkreślał, że za nim tęskni,
• Najstarsza z jego córek, Sylvia Haarke, twierdziła, że gdyby nie wojna, ojciec nigdy by nie wyjechał.
• W 1974 roku zgłosił chęć odwiedzenia bazy reprezentacji Polski podczas niemieckich mistrzostw świata, ale nie dostał zgody od polskich działaczy..
• W 1995 roku działacze Ruchu Chorzów zaprosili go na obchody 75-lecia klubu. Nie przyjechał, a jako powód absencji podał chorobę żony, Bohdan Tomaszewski publicznie nazwał go zdrajcą,
• W swojej karierze zdobył 1175 bramek. Jak wyliczyli statystycy Pelé oraz Austriak Franz Binder wyprzedzają Eziego na liście snajperów wszech czasów,
• Był piłkarskim idolem Kazimierza Górskiego i Gerarda Cieślika,
• Odrzucił propozycję pracy w Niemieckim Związku Piłkarskim,
• Zmarł 30 sierpnia 1997 roku w Karlsruhe. Miał 81 lat. Były wieńce Niemieckiego Związku Piłki Nożnej, oficjalnej delegacji PZPN (wedle relacji jego córki0 nie było),
• Były kapitana reprezentacji Niemiec FritzWalter powiedział o nim „był jedynym zawodnikiem na świecie, który zdobywał więcej bramek niż miał szans”,
• już wkrótce Studio Filmowe Kalejdoskop nakręci o nim film fabularny „Ezi”.

„Czasem myślę, że byłem Kolumbem tamtych lat. Dałem hasło do wolnej Europy, o którą się tak dziś zabiega. A tym wszystkim, którym zależało na moim upodleniu, jeśli jeszcze żyją, serdecznie współczuję uważając, że wybacza się maluczkim, bo nie wiedzą, co czynią. I taka była brutalna prawda tamtych lat” – ostatni wywiad, lipiec 1995 roku.

Dla porównania statystyki Roberta Lewandowskiego:

Data urodzenia: 21.08.1988
Debiut w kadrze: 10.09.2008, El. MŚ 2010 z San Marino 2:0
Premierowy gol w kadrze: 10.09.2008, El. MŚ 2010 z San Marino 2:0 (pierwszy mecz w Reprezentacji)
Ostatni gol w kadrze: 07.09.2014, El. ME 2016 z Gibraltarem 7:0 (62. mecz w Reprezentacji)
Ostatni mecz w kadrze: 07.09.2014, El. ME 2016 z Gibraltarem 7:0 
Czas trwania kariery reprezentacyjnej: 2189 dni
Minuty na boisku:	4400 min.
Mecze ogółem:	62
Pełne mecze (90'): 26
Mecze rozpoczęte na ławce:	11
Mecze zakończone na ławce:	25
Bramki zdobyte ogółem:	23
Średnio bramka raz na:	192 min.
Skuteczność                     0,37 gola na mecz
Najlepszy kwadrans:             16' - 30'(8 bramek)
Bramki z karnego: 4 
Bramki samobójcze: 1 
Żółte kartki: 3 Czerwone kartki: brak