Urugwajski napastnik to bez wątpienia jedna z najlepszych „dziewiątek” na świecie w ostatnich latach. Po tym, jak świetnie spisywał się w Liverpoolu, w Barcelonie wskoczył na prawdopodobnie jeszcze wyższy poziom. Trudno wyobrazić sobie ofensywę „Dumy Katalonii” bez niego na jej czele, ale wcale nie musiało tak być.
Postać Leo Messiego jest dla Barcelony największym darem od losu nie tylko w ostatnich latach, ale i całej jej historii. Genialny Argentyńczyk zrobił dla klubu dużo, dużo więcej niż ktokolwiek mógł oczekiwać. Jego gra, bramki i asysty są zbawienne, ale nie dla każdego. Tak było z wieloma napastnikami, którzy po prostu musieli mu ustępować miejsca.
Wykorzystaj kod KASA120 i odbierz bonus
Po Samuelu Eto’o i epizodzie Ibrahimovicia trudno było o kogoś, kto zajmie ich miejsce. Jeśli nawet David Villa skończył na skrzydle, pod dużą wątpliwość poddawano to sens ściągania kolejnych typowych napastników. Podobnie było i tym razem. Luis Suarez był dla Barcelony nadzieją, ale zaczęto myśleć: „Zaraz zaraz, skoda chłopa, przecież w środku i tak będzie grał Messi”. Nie mylili się.
Pierwsze mecze po odbyciu zawieszenia Suarez zaczynał… na prawym skrzydle. Właśnie z tej pozycji zanotował asystę do Neymara w El Clasico. Nadrabiał umiejętnościami, ale nie czuł się dobrze. Wszystko zmieniło się w meczu Ligi Mistrzów z Ajaksem, w którym znów był na skrzydle, a Messi biegał jako „fałszywa dziewiątka”.
– W meczu z Ajaksem Leo czuł, że nie ma miejsca, więc przeszedłem do środka. Kiedy chciałem znów się zamienić, Leo powiedział „zostań tam, jeśli chcesz”. Właśnie w tak prosty sposób wydarzyła się rzecz, która w dalszej przyszłości dała Barcelonie mnóstwo bramek. Fakt, że obaj zawodnicy po tej – wydawałoby się – chwilowej zamianie czuli się dobrze, ucieszył także ówczesnego trenera Barcelony, Luisa Enrique, który szukał dla nich optymalnego rozwiązania. Jak to się skończyło, wiemy dobrze – drużyna na koniec sezonu cieszyła się z potrójnej korony.
Wykorzystaj kod KASA120 i odbierz bonus
